Ostatnio nakreśliliśmy pokrótce historię Jana Husa. Jego żywot, jak pamiętacie, dokonał się na stosie.
Jednak spalenie Husa nie załatwiło sprawy buntu. Bywa często bowiem tak, że jak duchowy przywódca religijny umiera, szczególnie w sposób drastyczny – natychmiast staje się męczennikiem za wiarę i symbolem tej wiary. I tak też było z Janem Husem. Już samo jego uwięzienie wywołało protesty Czechów, a jego spalenie doprowadziło do prawdziwej katastrofy dla papieża i kardynałów. Zwolennicy Jana Husa – husyci, zaczęli burzyć i łupić domy księży katolickich, wypędzano proboszczów, a symbolem husytyzmu stało się hasło „kielich dla świeckich”. Do tego wszystkiego sama królowa była gorącą popleczniczką Jana Husa, a i król Wacław nie był skłonny uspakajać husytów.
Dopiero po wybraniu nowego papieża – Marcina V, wprowadzono surowsze metody tępienia herezji husyckiej. Zygmunt Luksemburski zagroził królowi zerwaniem stosunków z Czechami, jeśli ten nie zrobi porządku z husytami. Tak więc księża zostali przywróceni do kościołów. Jednak lud nie miał zamiaru słuchać kazań dopiero co wyrzuconych księży. Ludzie zgromadzili się na górze, pod miejscowością Austi, gdzie słuchali kazań, przyjmowali komunię pod obiema postaciami, ucztowali i dyskutowali. Miejscowość dostała symboliczną nazwę Tabor – od biblijnej góry. I od tej nazwy z kolei wzięła się nazwa TABORYTÓW – najbardziej radykalnego odłamu husytów.
Zaraz, zaraz? Dopiero co powstali i już rozłam? Prawie. Ale o tym opowiemy nieco później.
Trzeba pamiętać, ze to było magiczne miejsce i magiczny czas. Chłop, rycerz i pan siedzieli przy jednym stole, dyskutując jak równy z równym o religii – w (literackim) języku czeskim, wprowadzonym przez Jana Husa.
I na tej właśnie górze zupełnie przypadkiem znalazł się Jan z Kruhu.
Kim był Jan z Kruhu? Co robił na górze z husytami? Jakie były dalsze losy husytów…? Zapraszamy za tydzień!
Kielich husycki
(rys. www.commons.wikimedia.org)
Źródła:
http://ryuuk.salon24.pl/481056,husycka-herezja-i-husyckie-wojny
http://www.ultramontes.pl/holzwarth_ruch_husycki_4.htm